The One Time Blues Band "Living 29" goes XXL Den Hemel Zichem (12-10-2018) reporter & photo credits: Freddie © Rootsville 2018

Alvorens zijn "Living 29" voor het nieuwe seizoen overhoop te halen, met op vrijdag 9 november niemand minder dan de singer-songwriters Brendan Croker en Bruno Deneckere, kreeg Roel Celis het lumineuze idee om ook "Den Hemel" in Sichem eens nieuw leven in te blazen. Daarvoor ging hij een collaboratie aan met zijn brother van weleer, den Huibbe.

Na de teloorgang van de Everbeur blues met Chilly Willy kwam het al vlug tot een samensmelting met andere muzikanten die ook al op hete kolen zaten. Het begon allemaal als een project om een goed doel te steunen. Een samensmelting door leden van diverse blues & roots bands en die het nodig vonden om slechts '1' maal samen te komen en zo zich in de kijker te spelen. Hun eerste en enige optreden zou zich afspelen op "Wokkel Blues" in Nederland, en dit zelfs zonder een "Ollander" in de rangen. Onder het mom van nooit sant in eigen land werd deze formatie dan ook maar meteen geboekt voor "Zilst Blues" op 20 oktober, dit weerom door onze bovenburen en blues liefhebbers par excellence, Wout en Nicolien.

We waren met Rootsville reeds getuige van het eerste optreden door deze "One Time Blues band" op eigen bodem deze zomer. Who the f*ck is the One-Time Blues Band? Na het opdoeken van onze blues ambiance band pur sang dreigde den Huibbe als gewezen frontman van "Chilly Willy Loony Goony and the Free American Indian Hippy Blues Street Fruits" op een dwaalspoor terecht te komen. Volgend in de voetsporen van Eddy Wally begon hij dan maar een carrière als zelfstandige en opende zo als een volwaardige 'belleman' krantenwinkel "De Noene" in Everbeur (Averbode). De Lotto en andere gokkers hadden het zo niet begrepen waarom hier een zingende krantenverkoper het beste van zichzelf stond te geven en zo dreigde de "Chilly Willy Shake" dan ook een beetje in de vergetelheid te raken.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en zo werd er met de ellenbogen gewerkt om terug het podium te beklimmen. Zijn "partners in crime" vond hij bij de tandem welke ooit "Cora Lee and No Trouble" deed ontstaan, met name zangeres Cora Lee en bassist Ronald Burssens. Een gitarist werd gevonden in de persoon van "string bender" Andy Aerts. Achter de drums vinden we Robert Theys aka de Bettes. Harper Walter Coolen is ook al geen vreemde eend in de bijt want hij depanneerde ook met regelmaat "Cilly Willy". Al een hele "legacy" samen en toch moest en zou deze "The One Time Blues Band" anders gaan worden. Dat extraatje kwam er met de saxofonist en wizzard on the keys Marc Steenbergen. Een vrouwelijke en mannelijke "blues shooter", een solide ritme sectie, een meester op de six-strings, een bluesman en zijn "noeneke" en een wizard op de "black & white keys", laat maar komen deze "The One Time Blues Band". Me gedacht zei Roel Celis die een "Living 29" concert XXL wel zag zitten en dus werd het een rassemblement de blues in "Den Hemel" van Sichem. De patron, die kon zijn ogen niet geloven dat zijn parking werd ingenomen door campers en riep al van, hé de "Vijvers" zijn rechtdoor hoor! De gastvrijheid van het "Living 29 Team" kennende hadden ook zij niets aan het toeval overgelaten en zo werd het terras hier die avond gedeeltelijk omgebouwd tot een heus 3 sterren buffet, den Theo liet het alvast niet aan zijn hart komen :-).

Veel "die hards" van de vroegere "Chilly Willy" aanwezig uiteraard met zelfs enkele Chilly muzikanten van het eerste uur, waarbij natuurlijk ook de Roel die in dit rijtje past. Enkele fans uit het verre verleden van de Borderline, yep, enkele "Ollanders" ook. De one man delegatie van Gevarenwinkel, afgevaardigden van Oetsloven, Be-Mine Blues en Zilst Blues, de promo man van Goezot, de Van Morrison adepten uit Herenthout, de Celle en nog zo veel anderen and last but not least Den Huibbe zijn personal assistant, ons lieftallig Anneke.

Hoeft het nog gezegd dat de aanwezigen hier aanwezig deze avond een warm welkom gaven aan deze "One Time Blues Band"! De start van een nieuwe carrière, we zullen zien zei de blinde en zo begon deze "One Time Blues band" eraan met deze kroeg letterlijk en figuurlijk op stelten te zetten met "Rock This Town" van Jimmy Rogers. Het dak van "Den Hemel" zou en moest eraf gaan vanavond. Met "Who's Been Talking" en "Eyesight To The Blind" zaten we nog duidelijk in de slipstream van "Chilly Willy", alleen was het prettig om zien dat het lang geleden was dat "den Huibbe" er nog zoveel zin in had. Hij leek wel een kind in een speelgoedwinkel met naast hem de klasbakken van deze éénmalige band die er eveneens veel zin in leken te hebben en dit straalde zo over naar de aanwezigen. Zelfs Daniel van de "PA" kon zich niet inhouden en draaide de volumeknop op de max.

Tijd om Cora Lee op de bühne te roepen voor een van de memorabelste duetten uit de blues geschiedenis, dit van "Spoonful" in de versie van Etta James en Harvey Fuqua, Cora Lee was uiteraard Etta James :-). Nog een gesmaakt duet door Cora Lee en den Huibbe was ook Percy Mayfield's zijn "Hit The Road Jack". Al cruisend with my baby? ging het dan reeds einde van de eerste set. Eerlijk? Straffe kost en het zou nog veel straffer gaan worden.

Voor sommigen tijd om even te gaan supporteren voor onze Rode Duivels, een sigaretje te gaan roken of het buffet aan te vallen. Niet al te lang want de lokroep naar more, more, more maakte dat we al vlug terug de trap kwamen op te klimmen om van deel '2' te gaan genieten en ook de zoveelste plateau bier doen te verdwijnen. Na het duetje op "I Can Tell" verdween Cora Lee even uit zicht en werd het zo dankzij Andy, Ronald, de Bettes, Walter en Marc terug een meer dan verbeterde versie van "Chilly Willy". Voor diegene die het niet willen geloven je moet dit collectief zeker eens gaan zien want het is quasi onvergelijkbaar met vroeger. Hier zit zoveel meer in, zoveel joie de vivre, je zou haast gaan geloven dat den Huibbe stiekem zanglessen is gaan volgen. Onherkenbaar en dan nog het speelplezier van de bandleden, incredibile!

Tijd om het vocale talent van Cora Lee terug aan bod te laten komen en vanaf toen werd het nog zoveel beter. Met Janiva Magness haar "I Won't Cry" kreeg dit concert een soul injectie die je als onwerkelijk zou kunnen bestempelen. Voor mezelf en nog wel enkele anderen een echt kiekebisj moment. Rillingen die nog verder van je bezit namen met het door Cora Lee en Ronald geschreven "Who is My Daddy". Next on the list, een nog nooit vertoonde versie van Chester Burtnett's "Commit A Crime" en daar kunnen zelfs de Stones nog een puntje aan zuigen. Op het einde komt er dan dat varkentje met de lange snuit en dus was het verhaaltje uit. Niet zonder eerst nog een serieuze dosis soul met "Do The 45" van The Sharpees en zo werd het stilaan tijd voor "spinner" Sven.

Ik weet het, dit is een lange recensie maar het is zeker niet omdat ik ieder lid van deze "One Time Blues Band" goed ken, het is omdat ze zo goed zijn! De laatse tijd al duurdere buitenlandse blues bands aan het werk gezien met veel minder overgave, laat staan de gebrachte ambiance! Me gedacht ;-) They work hard for the money!